YÛZA’ÛN (يوزعون)

Yuza’ûn, iki şekilde tefsir edilir:

1. Yûza’ûn kelimesi, sürülmek, yedilmek, sevkolun-nıak anlamında kullanılmıştır; şu âyetlerde olduğu gibi:

Süleyman’ın huzuruna cinlerden, insanlardan ve kuşlardan orduları haşroldu/toplandı. Onlar topluca sevkolunurlardı. (Nemi/17)

Her ümmetten âyetlerimizi yalanlayan bir bölük hasredeceğimiz gün, onlar sevkolunurlar/sürülüp götürülürler. (Neml/83)

Allah’ın düşmanları haşrolunacakları gün, onlar ate­şe sevkolunurlar/sürülüp götürülürler. (Fussilet/19)

2. Euzi’nî lafzı, bana şükretmeyi ilham et anlamında kullanılmıştır; şu âyette olduğu gibi:

{Süleyman şöyle dua etti}: “Rabbim! Bana ilham et ki bana ve ana-babama ihsan ettiğin nimetine şükredeyim.” (Neml/19)

Ebû Bekr b. Kuhâfe’nin şu sözünde de bu manadadır:

Nihayet olgunluk çağına ulaştığı ve kırk yaşma girdiği zaman dedi ki: “Rabbim! Evzi’nî {yani, bana ilham et ki}, bana ve ana-babama ihsan ettiğin nimetine şükredeyim.” (Ahkâf/15)