MİN (من)

Min, dört şekilde tefsir edilir:

1. Min, kelâmda sıla [mana taşımayan ulama edatı] olur; şu âyetlerde olduğu gibi:

Ta ki günahlarınızdan mağfiret buyursun. (Nûh/4)

Dinden sizin için şeriat yaptı. (Şûrâ/13)

Mü’min erkeklere söyle: “Bakışlarından [min-ebsâri-him] kıssınlar” {yani, gözlerini tümüyle /bakışlarının tümünü ma’siyetten sakınsınlar}. (Nûr/30)

Mü’min kadınlara söyle: “Bakışlarından kıssınlar.” (Nûr/31)

Rabbim! Bana mülkten  verdin. (Yûsuf/101)

Benzeri buyruklar çoktur.

2. Min-emrihi [O’nun emrinden] ibaresi, O’nun kendi emri ile anlamında kullanılmıştır; şu âyetlerde böyledir:

Emrinden rûh ilka ediyor. (Mü’min/15)

Onda melekler ve rûh, Rabb’lerinin izniyle her bir emirden  iner de iner. (Kadr/4)

Ve o sıkıştırılan bulutlardan  şarıl şarıl bir su indirdik. (Nebe/14)

Önünden ve arkasından onu Allah’ın emrinden muhafaza eden izleyiciler vardır. (Ra’d/11)

3. Min, fi […de, …da, içinde] anlamında kullanıl­mıştır; şu âyetlerde olduğu gibi:

O zaman Allah’ın emrettiği yerden onlara varın (yani, Allah’ın emrettiği yer olan ferc’de onlarla ilişki kurun} (Bakara/222)

De ki: “Allah’ı bırakıp çağırdığınız ortaklarınız hak­kında reyiniz nedir? Onlar yerden; şeyi yarattılar Bana gösterin!” (Fâtır/40)

4. Min, ‘ala […e, …a, …üzerine I karşı] anlamında kullanılmıştır; şu âyette olduğu gibi:

Âyetlerimizi yalanlayan kavimden, o’na {Nuh’a} yardım ettik. (Enbiyâ/77)