ET-TUĞYÂN (الطغيان)

et-Tuğyân, dört şekilde tefsir edilir:

1. et-Tuğyân, dalâlet manasında kullanılır; şu âyetlerde olduğu gibi:

Onları sürüklüyor, tuğyanları {yani, dalâletleri} içinde bocalarlarken. (Bakara/15)

Bizimle karşılaşmayı ummayanları dalâletleri içinde bırakırız da bocalar dururlar. (Yûnus/11)         

Rabbimiz! Onu ben tuğyan ettirmedim {yani, onu ben dalâlete düşürmedim}; ve lakin kendisi derin bir dalâlet içinde idi. (Kaf/27)

Aksine siz tuğyan etmiş  bir kavm idiniz. (Sâffât/30)

Bu böyle. Tuğyan etmişler için ise, muhakkak şerr bir meâb {yani, merci} vardır. (Sâd/55)

2. Tuğyan, isyan manasında kullanılır; şu âyetle­de olduğu gibi:

Fir’avn’a git; çünkü o tuğyan {yani, o, Allah’a isyan} etti. (Tâ-Hâ/24)

Onda tuğyan etmeyin {yani, menn ve selva’yı saklayarak Allah’a isyan etmeyin}. (Tâ-Hâ/81)

3. et-Tuğyân, yükseklik ve çokluk manasında kullanılmıştır; şu âyette olduğu gibi:

Şüphesiz ki, su tuğyan ettiğinde {yani, su çoğalıp yükseldiğinde} sizi gemide Biz taşıdık. (Hâkka/11)

4. et-Tuğyân, zulm manasında kullanılır; şu âyetlerde olduğu gibi:

Göz kaymadı ve tuğyan etmedi/taşmadı. (Necm/17)

Mîzânda tuğyan {yani, zulm} etmeyin! (Rahmân/8)