EM (ام)

Em, üç şekilde tefsir edilir:

1. Em lafzındaki mim harfinin sıla (yani, hemzenin soru edatı anlamı alınarak, mim harfini ulama edatı) olması; şu âyetlerde olduğu gibi:

Yoksa [em] bir şeysiz mi/bir sebeb olmadan mı halkedildiler?! (Tûr/35)

Burada mim harfi sıladır; dolayısıyla em huliqû min-ğayri şey’in ibaresi, e huliqû min-ğayri şey’in [yoksa bir şeysiz mi/bir sebeb olmadan mı halkedildiler?!] anlamındadır.

Yoksa [em] kızlar O’nun mu?! (Tûr/39)

Burada da mim harfi, sıladır, [yoksa kızlar O’nun mu? demektir.

2. Em; hattâ, bilakis /aksine manasında kullanılmıştır; şu âyetlerde olduğu gibi:

Em {yani, aksine} sözden bir zahir (söylüyorsunuz). (Ra’d/33)

Em, burada, Yoksa … mü …? manasında değil, ak­sine [bel] manasında olup, ibare “Aksine sözden bir zahir söylüyorsunuz” manasındadır.

Em {yani, aksine} ben o’ndan daha hayırlıyım. (Zuhruf/52)

Em burada, “Yoksa … değil miyim?” manasında de­ğil, aksine [bel] manasında olup, ibare “Aksine ben o’ndan daha hayırlıyım” anlamındadır.

Onlar, “Em {yani, aksine} biz birbirine yardım eden bir topluluğuz” diyorlar. (Kamer/44)

Em burada da, Yoksa … mu? manasında değil, aksine [bel] manasında olup, ibare “Aksine biz birbiri­ne yardım eden bir topluluğuz” diyorlar anlamındadır.

3. Em edatı, veya/ya da/yahut manasında soru edatı olarak da kullanılır; şu âyetlerde olduğu gibi:

Yahut  sema hakkında emin mi oldunuz; üzerinize ölümcül bir fırtına göndermesinden?! (Mülk/17)

Em {yani, yahut} sizi tekrar oraya iade edip de… (İsrâ/69)