Bİ-İZNİLLÂH (اللهبإذن)

Bi-iznillâh, iki şekilde tefsir edilir:

1. Bi-iznillâh [Allah’ın izni ile] tabiri, bazen Allah’ın izni ile olmayan / Allah’ın izin vermediği bir şey hakkında da kullanılır; şu âyetlerde olduğu gibi:

Allah’ın izni ile olmadıkça {yani, o kimseye zarar vermek hususunda Allah’ın izni olmadıkça} onunla hiçbir kimseye zarar verebilecek değillerdi. (Bakara/102)

Allah’ın izni ile olması hariç {yani, o kimsenin ölümü hususunda Allah’ın izni olmadan} bir kişi ölemez. (Âl-i İmrân/145)

Allah’ın izni ile olması hariç, bir kişi {yani, o kimse­nin îmân etmesi hususunda Allah’ın izni olmadan} îmân edemez. (Yûnus/100)

2. el-İzn, emr manasında kullanılır; şu âyetlerde olduğu gibi:

Biz her rasûlü, başka değil; Allah’ın izni (yani, Allah’ın emri} ile itaat edilsin için gönderdik. (Nisâ/64)

Allah’ın izni {yani, Allah’ın emri} ile olması hariç, hiçbir rasûl bir âyet [mucize] getiremez. (Ra’d/38)

Rabb’lerinin izni (yani, Rabb’lerinin emri} ile insanları zulumâttan nura çıkarman için… (İbrâhîm/1)

Onun Rabbinin izni (yani, onun Rabbinin emri} ile yemişlerini her vakit verir. (İbrâhîm/25)

Allah’ın izni {yani, Allah’ın emri} ile olması hariç, bizim size sultân getirmemize İmkân yoktur. (Ibrâhîm/11)

Rabb’lerinin izni {yani, Allah’ın emri} ile orada kala­caklardır. (İbrâhîm/23)